درمان ارتودنسی

اگر دندان‌هایتان کج و چرخیده است یا جلو زدگی دارد و یا سطح جونده دندان‌های بالا و پایین بر یکدیگر منطبق نیستند، باید درمان ارتودنسی انجام دهید. درمان ارتودنسی به کمک براکت انجام می‌شود. سیستم براکت از نگینهای براکت و سیم ارتودنسی تشکیل شده است که به دندان‌ها متصل می‌شوند. طول دوره درمان براکت بسته به شرایط از چند ماه تا چند سال ممکن است متفاوت باشد.

پس از این که دوره درمان ارتودنسی به پایان رسید و ارتودنتیست براکت را از دهان شما خارج کرد، هنوز کار به پایان نرسیده است بلکه باید از وسیله ارتودنسی دیگری به نام ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی استفاده کنید.

نگهدارندة ارتودنسی یا ریتینر

نگهدارندة ارتودنسی که به آن ریتینر نیز گفته می‌شود یک وسیله ارتودنسی است که پس از پایان سیم‌ کشی دندانها با براکت، در دهان قرار می‌گیرد تا آنها را در موقعیت جدید تثبیت نماید. علت این است که پس از پایان درمان ارتودنسی و درآوردن براکت، هنوز دندان‌ها تمایل دارند به موقعیت پیشین باز گردند. به همین علت با کمک نگهدارنده دندان‌ها در موقعیت جدید نگه داشته می‌شوند. مدت استفاده از ریتینر ممکن است چند ماه تا چند سال باشد. حتی گاهی اوقات در برخی شرایط ارتودنتیست توصیه می‌کند تا آخر عمر از این وسیله استفاده کنید.

انواع نگهدارندة ارتودنسی

به‌ طور کلی نگهدارنده ارتودنسی ممکن است ثابت و یا غیر ثابت (متحرک ) باشد. نگهدارندة ثابت به سطح پشتی دندان‌ها چسبانده می‌شود در حالی ‌که نگهدارندة غیر ثابت چسبانده نمی‌شود و بیمار می‌تواند آن را هر زمان که می‌خواهد در بیاورد.

نگهدارندة ثابت ارتودنسی

نگهدارندة ثابت یک سیم منحنی است که به سطح پشت دندان‌های پایینی چسبانده می‌شود. بنابراین در معرض دید قرار ندارد و کسی متوجه آن نمی‌شود.

نگهدارندة غیر ثابت ارتودنسی

• نگهدارندة هالی - این وسیله ارتودنسی شامل یک بدنه پلاستیکی و ضمایم و سیم فلزی است که به کمک آنها در جای خود در فک بالا ثابت می ماند. این وسیله را هنگام غذا خوردن و مسواک زدن باید دربیاورید.
• نگهدارندة اسیکس - این وسیله همانند یک تری شفاف است که دندان‌ها را احاطه می‌کند. این وسیله یک بخش فلزی ندارد و کاملاً از پلاستیک ساخته می‌شود.

مراقبت از نگهدارنده ارتودنسی

در زمانی که از نگهدارنده ارتودنسی ثابت باید استفاده کنید، رعایت بهداشت دهان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند تا جلوی پوسیدگی دندان و عفونت لثه گرفته شود. در صورتی که نگهدارنده ثابت دارید، هنگام نخ دندان کشیدن باید بیشتر مراقب باشید. در صورتی که نگهدارندة غیر ثابت دارید، هنگام مسواک کردن آن را از دهان خارج می‌کنید، بنابراین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن طبق روال معمول انجام شود. با این حال باید نگهدارنده را هر بار که از دهان خارج می‌کنید خوب تمیز کنید.

سفید کردن دندان یکی از پرطرف‌دارترین درمان‌های دندانپزشکی است. همه دوست دارند دندان‌های سفید و درخشان داشته باشد چرا که لبخند زیبا یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جذابیت چهره است. دندان‌ها در اثر عوامل مختلف دچار تغییر رنگ شده و زرد، قهوه ای یا سیاه می‌شوند. از جمله عوامل تغییر رنگ و یا ایجاد لکه در دندان‌ها عبارتند از ضعف رعایت بهداشت دهان، مصرف مکرر غذاهایی مانند چای، نوشابه، میوه‌های پر رنگدانه، دخانیات، برخی داروها و برخی بیماری‌ها.

برای سفید کردن دندان روش‌های مختلفی وجود دارد که بسته به شرایط بیمار و نوع لکه روش مناسب انتخاب می‌شود.

جرم گیری

اولین اقدامی که باید برای سفیدتر شدن دندان‌ها انجام دهید، جرم گیری در مطب دندانپزشکی است. در طی این درمان که برای سلامت دندان‌ها و لثه اهمیت زیادی دارد، جرم و رسوب تشکیل شده در سطح دندان‌ها پاک می‌شود. از آنجایی ‌که جرم و رسوب دندان‌ها به مرور در اثر جذب رنگدانه ها، دچار تغییر رنگ شده و زرد یا قهوه ‌ای می‌شوند، با پاک کردن آنها رنگ دندان‌ها روشن‌تر می‌شود. در واقع هدف اصلی جرم گیری سلامت دهان و دندان و در مرتبه دوم زیبایی دندان‌ها است.

بلیچینگ

متداول‌تر روش سفید کردن دندان‌ها بلیچینگ است. در این روش عامل سفید کننده یا بلیچ در تماس با سطح دندان‌ها قرار می‌گیرد. بلیچینگ در انواع روش‌ها و محصولات ارائه می‌شود. برخی افراد ترجیح می‌دهند از محصولات خانگی سفید کننده مانند خمیر دندان، دهانشویه ها، چسب سفید کننده و موارد دیگر استفاده کند اما مؤثرترین روش، بلیچینگ حرفه ‌ای در مطب دندانپزشکی است. علت این است که دندان‌پزشک از موادی با غلظت بالا استفاده می‌کند که بسیار مؤثر بوده و تنها ظرف یک جلسه انجام میشود و بلافاصله پس از درمان، تأثیر آن را قابل مشاهده خواهد بود.

باندینگ

باندینگ کامپوزیت یک از روش‌های سفید کردن دندان‌ها است. در این روش شما می‌توانید دقیقاً رنگ مورد نظر خود را از روی راهنمای رنگ انتخاب کنید. در این روش محلول رزین کامپوزیت بر سطح دندان‌ها مالیده می‌شود. سپس با تاباندن نور مخصوصی مواد سخت شده و سپس دندان‌ها پولیش می‌شود. باید توجه داشته باشید باندینگ در مقابل تغییر رنگ و لکه زیاد مقاوم نیست بنابراین باید مرتباً دندان‌های خود را به خصوص پس از صرف چای و قهوه و نوشیدنی‌های پر رنگدانه و یا سیگار مسواک بزنید.

لمینت چیست؟

لمینت یا ونیر به پوسته نازکی از جنس پورسلین گفته می‌شود که بر روی سطح جلوی دندان را چسبانده می‌شود تا دندان را زیباتر نموده و برخی اشکالات جزئی آن را پنهان نمایند. لمینت استحکام و مقاومت دندان را افزایش می‌دهد.

لمینت کردن دندان چگونه است؟

ونیر پورسلین از چندین لایه نازک سرامیک تشکیل شده است که جایگزین بخشی از مینای دندان می‌شود. به همین علت برای ونیر کردن دندان، لایه نازکی از مینا تراشیده می‌شود. معمولاً قطر لایه‌ ای که برداشته میشود کمتر از یک میلی‌متر است. علت تراشیدن دندان این است که فضای کافی برای پوسته ونیر فراهم شود. در غیر این صورت با چسباندن پوسته ونیر در جلوی دندان، دندان حجیم‌تر شده و اندازه آن بزرگ‌تر از دندان‌های دیگر می‌شود و تناسب دندان‌ها به هم می‌خورد. همچنین دندان لمینت شده در مقابل فشار و ضربه آسیب‌ پذیرتر می‌شود.

برای موفقیت درمان لمینت دندان، اتصال بین پوسته ونیر و دندان مهم است چرا که چسب بین ونیر و دندان نه تنها از نظر زیبایی اهمیت پیدا می‌کند بلکه برای عملکرد ترمیمی ونیر و افزایش مقاومت آن کلیدی است. برای چسباندن پوسته ونیر از رزین حساس به نور استفاده می‌شود. رزین به دندان یا پوسته ونیر مالیده شده و سپس ونیر بر روی دندان قرار می‌گیرد و با استفاده از تاباندن نور مخصوصی چسب فعال شده و سخت می‌شود.

کاربرهای ونیر پورسلین

ونیز کردن دندان روش بسیار موفقی در اصلاح مشکلات مانند تغییر رنگ دندان ، بدشکلی دندان و هم‌ تراز نبودن دندان‌ها به شمار می‌آید. همچنین برای ترک خوردگی، فاصله بین دندان‌ها و برخی موارد کجی دندان‌ها می‌توان از ونیر استفاده کرد. در برخی افراد لکه های عمیق دندان با روش‌های معمول سفید کردن دندان را بلیچینگ برطرف نمی‌شود به همین علت لمینت یکی از بهترین گزینه ‌های مطرح می‌باشد. از آنجایی‌ که پوسته ونیر کاملاً شبیه دندان طبیعی است، هیچ کس متوجه لمینت کردن دندان شما نمی‌شود. پوسته ونیر برخلاف دندان طبیعی در مقابل تغییر رنگ و لکه های حاصل از مواد غذایی مانند چای و قهوه و حتی سیگار مقاومت بیشتری دارد چرا که از موادی با تکنولوژی برتر ساخته شده است.

کالج پزشکی دانشگاه کلمبیا میگوید اگر دندان ساختاری بسیار محکم و بادوام دارد اما گاهی اتفاق می افتد که دندان لب پر شود، ترک بخورد و یا بشکند. این اتفاق به چندین شکل ممکن است رخ دهد.
عواملی که باعث ترک خوردن یا شکستن دندان میشوند
- گاز زدن مواد سخت
- وارد آمدن ضربه به صورت و یا دهان
- زمین خوردن
- وجود پوسیدگی در دندان که باعث ضعیف شدن آن شده است
- پر شدگی آمالگام (نقره ای رنگ) قدیمی یا بزرگ که باقی مینای دندان را پشتیبانی نمیکند.

هنگامی که دندانی دچار لب پر شدگی یا شکستگی میشود ممکن است هیچ دردی احساس نکنید اما معمولا زبان خیلی زود متوجه وجود سطح تیز در دندان میشود و معمولا به همین خاطر شما متوجه شکستگی دندانتان میشوید. شکستگی جزئی دندان معمولا درد ایجاد نمیکند، اما اگر تکه بزرگی از دندان بشکند ممکن است درد بگیرد چرا که عصب داخل دندان ممکن است آسیب دیده باشد. در شرایطی که پایانه های عصبی در عاج در معرض هوا، مواد غذایی داغ و یا سرد قرار بگیرند، ناراحتی و درد شدید نیز ممکن است اتفاق بیفتد. درد ناشی از شکستگی یا ترک خوردگی دندان ممکن است مداوم و یا متناوب باشد. بسیاری از افراد در هنگام جویدن غذا درد احساس میکنند چون به دندانهایشان فشار وارد میشود. 

در هنگام آسیب دیدن دندان چه کاری باید انجام دهیم
ترک خوردگی یا لب پَر شدگی دندان
هیچ راهی وجود ندارد که دندان ترک خورده یا لب پر را در خانه درمان کنید. در چنین شرایطی باید به دندانپزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات به نظر میرسد دندان مشکلی ندارد اما تنها زمانی که چیزی میخورید یا دمای دهان تغییر میکند (مثلا هنگامی که غذای سرد یا داغ میخورید)، درد میگیرد. اگر دندانتان همیشه درد دارد ممکن است عصب یا رگهای خونی آن آسیب دیده باشند. بنابراین این وضعیت یک علامت هشدار دهنده جدی است. اگر دندانتان در حالت عادی درد ندارد اما هنگامی که دهانتان را از حالت بایت (جفت بودن دندانها روی هم) برمیدارید درد میگیرد، احتمالا دندانتان ترک دارد.
شکستگی دندان
اگر دندانتان شکسته است، هر چه سریعتر باید به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک وضعیت شما را ارزیابی میکند و مشخص میکند آیا شکستگی به واسطه پوسیدگی دندان ایجاد شده است یا خیر و این که عصب دندان در خطر قرار دارد یا نه. عصب آسیب دیده معمولا نیاز به درمان ریشه یا عصب کشی دارد.

تا زمانی که نوبت دندانپزشکی تان فرا برسد اقدامات زیر را انجام دهید :
- دهانتان را خوب با آب گرم بشویید
- با یک قطعه گاز فشار ملایمی بر ناحیه آسیب دیده که خونریزی دارد به مدت 10 دقیقه و یا تا زمانی که خونریزی متوقف شود، وارد کنید. اگر تاثیری نداشت از یک چای کیسه ای با فشار بر روی ناحیه آسیب دیده استفاده کنید تا خونریزی متوقف شود.
- از کمپرس سرد بر روی لبها یا گونه روی دندان شکسته استفاده کنید تا تورم و درد کاهش یابد.
- اگر نمیتوانید فورا به دندانپزشک مراجعه کنید، بخشی از دندان را که در دهان باقی مانده است با چسب دندان موقتی بپوشانید. چسب دندان را میتوانید از داروخانه ها تهیه کنید.
- برای آرام شدن درد میتوانید مسکن بدون نسخه (مانند ایبوپروفن) مصرف کنید.
درمان دندانپزشکی شکستگی دندان
چند نوع شکستگی دندان وجود دارد که در هر مورد درمان متفاوت است. انواع شکستگی دندان عبارتند از:

شکل- شیارهای مویی عمودی روی سطح دندان
- ترکهای جزئی: ترکهای جزئی که به آنها شیارهای مویی (craze line) نیز گفته میشود، ترکهای عمودی باریکی هستند که تنها محدود به لایه بیرونی دندان یعنی مینای دندان می باشند. این ترکهای کوچک به ندرت نیاز به درمان پیدا میکنند. با این حال ممکن است دندانپزشک شما این سطوح را پولیش دهد تا هر گونه لکه ای از سطح دندان زدوده شود.
- ترک خوردگی دندان: این نوع شکستگی محدود به مینای دندان نیست و کل دندان از سطح جونده تا عصبها را ممکن است در بر بگیرد. در این نوع شکستگی قطعات دندان در جای خود می مانند اما به تدریج ترکها گسترش پیدا میکنند. گاهی اوقات ترکها ممکن است با مواد پر شدگی ترمیم شوند. اغلب چنین دندانی نیازمند روکش است تا از باز شدن ترکها و جدا شدن قطعات آن از یکدیگر جلوگیری شود. اگر پالپ (بخش زنده و حاوی عصب) آسیب دیده باشد ممکن است احتیاج به عصب کشی داشته باشید.
- لب پَر شدگی دندان: لب پر شدن جزئی همیشه نیازمند درمان نیست. ممکن است دندانپزشک توصیه کند بخش آسیب دیده با مواد پر کردن دندان ترمیم شود تا از بدتر شدن وضعیت جلوگیری شده و ظاهر دندان به حالت طبیعی باز گردد. اگر لب پر شدگی خیلی کوچک باشد ممکن است دندانپزشک با پولیش کردن آن سطح دندان را هموار کند.
- شکستگی کاسپ (برجستگی های سطح جونده دندان): این نوع شکستگی در برجستگیهای سطح جونده دندان (کاسپ) اتفاق می افتد. معمولا این شکستگیها تاثیری بر پالپ دندان نیمگذارند و احتمال این که درد زیادی ایجاد کنند، کم است. دندانپزشک ممکن است بد شکل شدن ظاهر دندان را ترمیم کند اما غالبا اینلی یا آنلی لازم است.

شکل- انواع شکستگیهای دندان به ترتیب از سمت راست به چپ: دو نیمه شدن ریشه، دو نیم شدن دندان، ترک خوردگی دندان (تصویر سمت راست خط حالت قابل درمان و محدود به تاج و سمت چپ حالت غیر قابل درمان را نشان میدهد)، شکستگی کاسپ

- شکستگیهای جدی: این شکستگیها به قدری عمیق هستند که به عصبهای دندان میرسند. شکستگیهای جدید دندان همیشه باعث درد و حساسیت دندان میشوند. معمولا بخش شکسته دندان خونریزی میکند. برای خارج کردن عصب بیرون زده دندان باید عصب کشی انجام شود و احتمالا از روکش برای ترمیم عملکرد دندان برای خوردن و جویدن استفاده میشود.
- دو نیم شدن دندان: منظور از این نوع شکستگی، صدماتی است که باعث میشوند دندان به صورت عمودی دو نیمه شود. برخی دندانها مانند دندانهای عقبی (آسیاب) بیش از یک ریشه دارند بنابراین ممکن است یکی از ریشه ها سالم بماند و حفظ شود بنابراین با روکش میتوان دندان را ترمیم کرد. ابتدا باید درمان ریشه انجام شود و دندانپزشک ریشه های آسیب دیده را خارج کند. سپس باید روکش بر روی دندان کشیده شود تا ریشه را محافظت کرده و جایگزین دندان شود. در برخی موارد که ریشه را نمیتوان نجات داد، دندان باید کشیده شود و بعدا ایمپلنت و یا روش های دیگر جایگزین دندان طبیعی میشوند.
- دو نیم شدن ریشه: چنین ترکهایی در ریشه دندان شروع میشوند و به سمت بالا گسترش پیدا میکنند و به سطح جونده دندان میرسند. این شکستگیها اغلب دردناک هستند چون ناحیه اطراف ریشه ملتهب یا عفونی شده است. در بیشتر موارد چنین دندانی باید کشیده و خارج شود.
- شکستگی ناشی از پوسیدگی: در این موارد دندان به واسطه پوسیدگی تضعیف شده و از داخل فرو میریزد یا میشکند. دندانپزشک وضعیت پوسیدگی دندان را ارزیابی کرده و بهترین راه ترمیم دندان را توصیه میکند. در برخی موارد در صورتی که پوسیدگی دندان گسترده باشد و به استخوان برسد باید دندان را خارج کرد.

دکتر کیخا - دندان پزشکی هاجر

تحقیقات جدید نشان میدهند عواملی که باعث افتادن دندان میشوند، تا حدی تحت کنترل خودمان هستند. کارشناسان دندانپزشکی در Journal of Periodontology، 9 عامل زمینه ساز افتادن دندان به علت بیماری پریودنتال (بیماری شدید لثه) را فهرست کرده اند که در اینجا به آنها اشاره میکنیم:
- سن بالای 35
- جنسیت مرد
- عدم مراجعه به دندانپزشک و مراقبتهای حرفه ای
- عدم استفاده از مسواک
- سیگار کشیدن (در حال حاضر و یا در گذشته)
- ابتلا به دیابت
- ابتلا به فشار خون بالا
- ابتلا به آرتروز روماتیسمی
در مورد نهم، دندان جلویی بیشتر از دندانهای عقبی دهان احتمال داشت که به علت بیماری لثه از دست برود. برخی از این فاکتورها مانند سن و جنسیت را نمیتوان کنترل کرد اما بقیه فاکتورها مانند سیگار، مسواک و مراجعات منظم به دندانپزشک به خود افراد بستگی دارند.
در این مطالعه افراد بزرگسالی تحت مطالعه قرار گرفتند که یک دندان از دست رفته داشتند و به صورت تصادفی از کلینیک دندانپزشکی عمومی در کویت انتخاب شدند. 1775 بیمار در این تحقیقات شرکت داشتند و به طور کلی این جمعیت 3694 دندان طبیعی را از دست داده بودند و در کل 14 بیمار همه دندانهایشان را از دست داده بودند.

اصلی ترین عامل از دست دادن دندان
بیماری لثه اولین عامل افتادن دندان است. تحقیقات نشان میدهند بیماری لثه یکی از دلایل اصلی از دست دادن دندان در دنیا به شمار می آید.
افتادن دندان در بزرگسالی در مردان دو برابر زنان است. از دست دادن دندان در افراد بالای 35 سال شایعتر است.
در تحقیقات به عمل آمده مشخص شد حدود سه نفر از هر ده نفری که دندان خود را از دست میدهند، در حال حاضر یا در گذشته سیگار مصرف کرده اند. محققان تاکید کردند اگر اطلاعات بیشتری راجع به عادات رفتاری افراد سیگاری و سابقه آنها در دست بود، ارتباط محکمتری بین سیگار و از دست دادن دندان مشاهده میشد.
پیامدهای عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
در این تحقیقات تقریبا 40 درصد از بیماران گزارش کردند که هرگز هیچ مراقبت دندانپزشکی دریافت نکرده اند. تنها 13 درصد از آنها گفتند که ظرف شش ماه پیش از کشیدن دندانشان، به دندانپزشک مراجعه کرده بودند.
بیشتر بیماران (60 درصد) گفتند که هرگز مسواک نزده و یا تنها گهگاهی مسواک میزدند. تنها 16 درصد از این افراد گزارش کردند که حداقل دو بار در روز مسواک میزدند.
ارتباط سلامتی با از دست دادن دندان
بسیاری از بیمارانی که در این مطالعه شرکت داشتند، مشکلات دیگر پزشکی نیز داشتند. تقریبا یک نفر از هر پنح نفر به دیابت نوع دو مبتلا بود. ارتباط بین بیماری لثه و دیابت به خوبی در تحقیقات مختلف مشخص شده است.
بیش از یک نفر از هر ده بیمار به فشار خون بالا مبتلا بود. محققان یادآوری کردند پژوهشی در سال 2004 ارتباط بین بیماری لثه و فشار خون بالا در زنان یائسه را نشان داده است. طبق گفته این محققان جدا از این پژوهش، ارتباط بین بیماری لثه و فشار خون بالا تا کنون به خوبی بررسی و مشخص نشده است.
همچنین این پژوهش نشان میدهد ارتباط قوی بین آرتروز روماتیسمی و از دست دادن دندان به علت بیماری لثه وجود دارد. اگر چه این ارتباط به خوبی روشن نیست.
لازم به ذکر است که هیچ آزمایشی هنوز انجام نشده تا نشان دهد دیابت، فشار خون بالا یا آرتروز باعث از دست دادن دندان میشود.
اگر چه این پژوهش در کویت صورت گرفته است اما از دست دادن دندان به علت بیماری لثه در اکثر مطالعات سرتاسر دنیا شباهت قابل توجهی دارد.

دکتر کیخا - دندان پزشکی هاجر

مکیدن یک واکنش طبیعی در کودکان است و بسیاری از کودکان در اوایل کودکی تمایل به مکیدن انگشت شست، انگشتان دیگر، پستانک و یا اشیاء دیگر دارند. ممکن است مکیدن به کودک احساس امنیت و راحتی بدهد و یا در شرایط سخت دشوار به این روش خود را آرام کند. از آنجایی که مکیدن انگشت برای کودک آرامش بخش است، ممکن است در هنگام مکیدن انگشت کودک به خواب فرو رود.
عادت مکیدن انگشت اگر پس از بیرون زدن دندانهای دائمی همچنان وجود داشته باشد، ممکن است موجب بروز مشکلاتی در رشد مناسب و جایگاه درست دندانها شود. شدت مکیدن انگشت تعیین کننده مشکلات دندانی حاصل از آن می باشد. کودکانی که تنها انگشت خود را منفعلانه در دهان میگذارند کمتر از کودکانی که با شدت انگشت را میمکند، دچار مشکلات دهانی میشوند.
کودک در زمانی که دندانهای دائمی جلو در حال بیرون زدن هستند دیگر نباید انگشت خود را بمکد. معمولا کودکان بین دو تا چهار سالگی مکیدن انگشت را متوقف میکنند. گاهی نیز تاثیر همسالان در مدرسه باعث میشود کودک این عادت را در سن مدرسه ترک کند.
پستانک جایگزین خوبی برای مکیدن انگشت نیست چون به همان اندازه که مکیدن انگشت بر دندانها تاثیر منفی میگذارد، پستانک نیز تاثیر بدی از خود بر جای میگذارد. اما استفاده از پستانک را راحت تر از عادت مکیدن انگشت میتوان کنترل و اصلاح کرد. در صورتی که در مورد عادت مکیدن انگشت شست در کودک خود نگرانی دارید، با دندانپزشک اطفال مشورت کنید.

شکل- مکانیسم تاثیر مکیدن انگشت در سمت راست و بیرون زدن دندانهای جلویی (اوپن بایت) حاصل از این عادت در سمت چپ مشاهده میشود.
مکیدن انگشت چه تاثیری بر دندانهای کودک میگذارد؟
یکی از مهمترین مسائلی که با مکیدن انگشت ایجاد میشود، بایت باز یا اوپن بایت (open bite) است که در این حالت دندانهای جلویی کامل بیرون نمی آیند و ممکن است به سمت جلو رانده شوند. چون دندانها از جایگاه خود رانده میشوند، شروع به کج شدن میکنند. در صورتی که مکیدن انگشت تا پس از بیرون زدن دندانهای دائمی ادامه پیدا کند (معمولا حدود 5 سالگی) این نگرانی مهمتر میشود. مکیدن انگشت در کودکی و نوجوانی منجر به مشکلات دندانی میشود که باید با براکت یا کارهای دندانپزشکی دیگر اصلاح شود. اگر مکیدن انگشت زودتر متوقف شود از پیامدهای بلند مدت آن جلوگیری میشود.
مشکلات دیگری که ممکن است به واسطه مکیدن انگشت در بلند مدت ایجاد شود عبارتند از:
- اوربایت (Over bite)
- مشکلات تلفظ و بیان پس از یادگیری زبان
- عدم موقعیت مناسب فک
- بدشکلی سقف دهان

چند توصیه برای کمک به کودکی که انگشت خود را میمکد:
- اغلب کودکان هنگامی که احساس ناامنی و اضطراب دارند انگشت خود را میمکند. اگر در مورد کودک شما نیز چنین است باید به عامل اضطراب کودک توجه کنید.
- کودکانی که برای احساس راحتی انگشت خود را میمکند در شرایطی که والدینشان برایشان آرامش فراهم کنند، کمتر به مکیدن انگشت نیاز احساس میکند.
- هنگامی که کودک را از مکیدن انگشت در شرایط سخت مانند جدا شدن از والدین، منع میکنید برای او پاداش در نظر بگیرید.
- دندانپزشک اطفال میتواند به کودک شما در ترک عادت مکیدن انگشت کمک کند.

- اگر موفق به ترک عادت کودک خود نشدید، میتوانید از بستن انگشت او با باند یا پوشاندن دستکش یا ابزارهای محافظ دیگر به دست او در هنگام شب کمک بگیرید. همچنین از محافظ دهان میتوانید استفاده کنید. 

دکتر کیخا - دندان پزشکی هاجر