پریکورونیت زمانی اتفاق می افتد که دندانهای عقل، فضای کافی برای شکاف لثه ها ندارند. در نتیجه، ممکن است تا حدی وارد لثه شوند، که ممکن است منجر به التهاب و عفونت بافت نرم اطراف دندان عقل شود.
اگر دندان های عقل فقط تا حدی از لثه بیرون بیایند، ممکن است فلپ لثه ایجاد شود. این فلپ ها مناطقی هستند که مواد غذایی در آن به دام می افتند و باکتری ها می توانند در آن ایجاد شوند و باعث ایجاد عفونت می شوند.

حقایق سریع در مورد پریکورونیت:

دندان عقل به طور معمول در اواخر بزرگسالی به وجود می آید.
پریکورونیت می تواند کوتاه مدت (حاد) یا بلند مدت (مزمن) باشد.
پریکورونیت معمولاً در افراد بالای 20 سال و زیر 40 سال بروز می کند.

علائم

پریکورونیت زمانی است که دندان های عقل از لثه ها کاملاً بیرون نمی آیند. ممکن است باعث درد و ناراحتی شود.
علائم بسته به شدت عفونت ممکن است بین افراد متفاوت باشد.
علائم مزمن شامل موارد زیر است:
درد مبهم
ناراحتی خفیف
طعم بد دهان
لثه متورم در منطقه آسیب دیده
علائم مزمن معمولاً فقط 1 تا 2 روز به طول می انجامد اما در طی یک ماه از عود مجدد ادامه می یابد.
علائم حاد معمولاً 3 تا 4 روز طول می کشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد شدید که می تواند باعث بی خوابی شود
تورم در قسمت آسیب دیده صورت
ترشح چرک
درد هنگام بلع
گره های لنفاوی متورم زیر چانه
تب

دلایل چیست؟

پریکورونیت معمولاً در 20 سالگی رخ می دهد، در حدود 81 درصد از افراد مبتلا بین 20 تا 29 سال سن دارند.
زن و مرد در تعداد مساوی دچار پریکورونییت می شوند.
همچنین برخی از دلایل و شرایط رایج در ارتباط با پریکورونیت وجود دارد:

بهداشت دهان و دندان ضعیف - این بیشتر باعث پریکورونیت حاد می شود
فشار
بارداری
عفونت دستگاه تنفسی فوقانی - این ویروس ایجاد می شود - غالباً سرماخوردگی - یا باکتری ها ، و بر بینی ، سینوس ها و گلو تأثیر می گذارد.

تشخیص پریکورونیت

یک دندانپزشک می تواند پریکورونیت را تشخیص دهد و ممکن است در بعضی موارد اشعه ایکس را انجام دهد.
دندانپزشکان معمولاً در طی یک ارزیابی بالینی ، پریکورونیت را تشخیص می دهند. دندانپزشک با بررسی دندان های عقل و بررسی علائم و ظاهر پریکورونیت، این بیماری را تشخیص می دهد.
دندانپزشک به دنبال این خواهد بود که ببیند لثه ها ملتهب، قرمز، متورم یا چرک هستند. آنها همچنین بررسی می كنند كه آیا لایه لثه در منطقه آسیب دیده وجود دارد یا خیر.
دندانپزشک همچنین ممکن است از اشعه ایکس استفاده کند تا بتواند دندان های عقل را ترسیم کند و سایر علل احتمالی درد مانند پوسیدگی دندان را رد کند.
اگر پزشک پریکورونیت را تشخیص دهد، آنها فرد را برای معالجه بیشتر به دندانپزشک ارجاع می دهند.

گزینه های مداوا چه هست؟

هنگامی که دندانپزشک پریکورونییت را تشخیص داد، طبق نیازهای خاص فرد، یک برنامه درمانی را طراحی می کنند.
درمان این بیماری دشوار است زیرا اگر لبه لثه وجود داشته باشد، تا زمانی که دندان به طور کامل از لثه بیرون نیاید، یا دندان یا بافت برداشته نشود، مشکل به طور کامل برطرف نمی شود.
اگر فرد دارای علائم محلی در اطراف دندان باشد ، دندانپزشک ممکن است گزینه های درمانی زیر را امتحان کند:
تمیز کردن منطقه
از بین بردن هرگونه مواد زائد غذایی
تخلیه هر چرک
در صورت بروز عفونت ، دندانپزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند و فرد می تواند برای مدیریت درد و کاهش تورم ، داروهای دیگری مصرف کند. قبل از استفاده از هرگونه داروی بدون نسخه و یا شستشوی دهان، فرد باید با دندان پزشک خود مشورت کند.
در بسیاری موارد، دندانپزشک ممکن است برداشتن دندان را توصیه کند، به خصوص اگر این یک مشکل عود کننده باشد.
از اهمیت حیاتی برخوردار است که علائم پریکورونیت به سرعت درمان شود تا عفونت از شیوع عفونت جلوگیری شود و خطرات عوارض را کاهش دهد.
هرکسی که علائم پریکورونیت را تجربه می کند، باید در اسرع وقت با دندانپزشک خود تماس بگیرد. افرادی که دندانهای خرد را درک می کنند از بین می روند اما علائمی از پریکورونیت ندارند باید به دندان پزشک خود بگویند تا بتوانند پیشرفت را تحت نظر داشته باشند.

درمان های خانگی

در موارد جزئی پریکورونیت، برخی از داروهای خانگی می توانند به کاهش و درمان علائم کمک کنند.
شستشوی آب نمکی گرم می تواند کمک کند، همانطور که می تواند با مسواک محل آسیب دیده را به دقت تمیز کند تا پلاک و مواد غذایی باقی بماند.
اما اگر فردی بعد از 5 روز هیچ بهبودی نبیند ، باید با دندانپزشک مشورت کند.
در صورت بروز علائم شدید ، استفاده از داروهای خانگی توصیه نمی شود.

مشاهده سایر مقالات دندانپزشکی دکتر کیخا